août 2023

LO MARIDATGE DE JAVERLHAC E DE LA CHAPELA EN 1823 Quand Javerlhac e La Chapela se marideren, fai dos cents ans, se coneissian despuei un brave moment, gaire mens de sieis o set segles benleu. Los descendents eslunhats de Gabrielis, lo prumier abitant de Javerlhac a l’epòca gallo-romana, avian pas obludat quante los monges de Sent Robert bastiren ’quela brava chapela e son abadiá.  Quo era dau temps de la Crosada, que los senhors laissavan lurs sòus a l’Egleisa avant de partir far la guerra en Terra Senta. Damandavan de dire de... [Lire la suite]

      RAIBE DE RIU   « Te compararai pas a un jorn d’estiu ; Ses plan mai genta e mai moderada. »(1)   Un riu parla, chanta, marmusa… Perqué pas lo far bufar, gemar, janglar, sislar ? Lo Riu de mon sovenir, o benleu de mon raibe, ditz ren. Deviá ben se far auvir au saut que era naut de benleu un metre ente tombava dins lo gorg – lo « grand cròs », coma disian los goiats. I peschavam las truchas e la engravissas. Lo saut era-t-eu una gerba d’aiga, un bleston(2), una... [Lire la suite]

    Quante menava mos elevas de prumiera aus Estats-Units dins las annadas 1980-90, la collega americana que s’ocupava de l’eschamge de son costat sabiá – o cresiá – que los Francés avian l’abituda de se sietar a taula per minjar ensemble en familha. Quò fai que damandava a los que reçabian los dròlles e las dròllas de nòstre liceu de far au mens un repas per jorn, lo dejunar o lo sopar, tots ensemble, per dire de « los pas despaïsar ».  Dins quauquas familhas tradicionalas, avant de començar de... [Lire la suite]