juin 2019

QUÒ ME FAI CREMA   Ai conegut una elevairitz d’auchas que quò li fasiá crema de las tuar quante eran vengudas. Començava totjorn per la pus genta, la pus donda, la que aimava lo mai ; aprep, fasiá pus aisat. Era pertant pas una femna que « fasiá la dama », coma disian autres còps quante parlavan de ’quelas femnas de la vila tròp delicatas per sagnar una pola o ben espeunar un lapin. Mai era pas una de ’quelas personas, coma ne’n vesem aüei, que creirian far pechat de metre un bocin de vianda dins lur sieta. N’es... [Lire la suite]

E ’QUÒ-’QUÍ, BENLEU !   Nòstra linga a dos adjectius demonstratius : - ’queu (’quel davant a, e, i, o, u), ’quela, ’quilhs, ’quelas) - ’queste, ’questa, ’questes, ’questas. Las fòrmas plenas aqueu/l, aqueste se disen pus gaire, daus mens dins nòstra partida occidentala dau lemosin. Quoras fau-quò dire ’queste / ’questa de preferença a ’queu /’quela ?   Chabaneu remarca que : « Aquel s’emploie devant tous les substantifs indifféremment et traduit le français cet ; mais aqueste ne... [Lire la suite]

Per las personas que se damanden que pòt semblar una revirada dau russe en occitan lemosin, veiquí dos extrachs dau conte fantastic-realiste de Gògol, Lo Nas (Lo Nas e Lo Manteu, Nicolai Gògol, revirat dau russe per Jan-Peire Reidi, Edicions dau Chamin de Sent-Jaume). Som a Sent-Petersborg dins la prumiera meitat dau segle dietz-e-nòu. Lo barbier Ivan Iacòvlievich tròba un nas dins una micha de pan. Puei lo proprietari dau nas lo tròba en dire…   Ivan Iacòvlievich se passet un abit per dessus sa chamisa per pas mancar de... [Lire la suite]

UN ÒME « CABORNAT »   Un còp que faguí coneitre un amic occitan de Charanta ad una persona de Dordonha, aguí la meschanta idéia d’ajostar, per colhonar : « Es charantés, mas quo es pas grave ! » E ben òc, diriatz que la linha administrativa entre los dos despartaments es una frontiera, una separacion artificiala dins ’quel espaci linguistic occitan que crueba lo Nontronés, lo sud-oest de la Nauta-Viena e una partida de la Charanta. Quo es en granda partida lo país dau parlar è. La limita oest... [Lire la suite]

QUORAS, QUORAS, QUORAS… ?   Dimmi quando, quando, quando… « Dija-me quora(s)… », ditz la chançon en italian. Ai auvit parlar d’una maison ente trobavan que los òmes fasian tròp de despensa de beure e de minjar per las escodasons. Tròp de grilhons, de polet ròstit, de mongetas… Disian que quand lo minjar vos pesa sus l’estomac, òm trabalha pas si ben. E que los diumencs, que òm trabalha pas, òm a pas mestier de tant minjar que los jorns obrants. E que fau pas marendar per mielhs sopar l’enser. E que, avant d’anar... [Lire la suite]